Pilotenhorloge

Het eerste pilotenhorloge werd aan het begin van de 20e eeuw ontworpen door Louis Cartier als cadeau voor zijn vriend, de toenmalige piloot Alberto Santos Dumont. Het was bedoeld om ervoor te zorgen dat piloten op het juiste moment op de juiste plaats landden. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werden pilotenhorloges beschikbaar gesteld aan de meeste piloten. Op dat moment was het echter nog geen polshorloge maar een zakhorloge. Polshorloges werden toen nog beschouwd als een accessoire dat uitsluitend door vrouwen werd gedragen. Pas tijdens de oorlog werd het polshorloge ook voor mannen ingeburgerd, waardoor soldaten tijdens het vliegen gemakkelijk de tijd konden aflezen zonder hun toevlucht te hoeven nemen tot het zakhorloge. Typische pilotenhorloges zijn wat groter zodat ze een wijzerplaat hebben die gemakkelijk af te lezen is. Deze is meestal matzwart om hinderlijke reflecties te voorkomen en heeft lichtgevende streepindexen. Tegenwoordig heeft het pilotenhorloge talloze andere functies zoals een tachymeter, een stopfunctie of zelfs een kompas. Het pilotenhorloge moet ook aan een aantal functies voldoen: Het moet aan bepaalde functionele eisen voldoen, zoals snelle en nauwkeurige afleesbaarheid, zowel overdag als 's nachts. Het moet ook bestand zijn tegen externe belastingen zoals drukveranderingen en trillingen. Om ervoor te zorgen dat alles goed werkt tijdens de vlucht, mag het ook geen magnetisch effect hebben op de boordinstrumenten. Ondertussen zijn pilotenhorloges vooral populair als modeaccessoire, omdat de meeste functies al zijn geïntegreerd in de boordcomputer.