De klassieke parelketting is een van de bekendste en meest verspreide juwelen. De ronde, meestal witte parels worden aan een koord geregen tot een halssnoer zonder openingen. Er zijn echter ook colliers die niet geheel uit parels bestaan, maar uit goud, zilver of roestvrij staal, met losse parels als hangers. De basis zijn vaak zoetwaterparels van paarlemoer, die zich als vreemde lichamen in weekdieren vormen. Onder de microscoop is de plaatjesachtige groei van parels te zien, waarbij de plaatjes bijeengehouden worden door organisch eiwit. In veel gevallen zijn de zoetwaterparels afkomstig van een weekdier met de naam Hyriopsis cumingii, dat voorkomt in meren en rivieren in China. De grootte van de zoetwatermossel is ongeveer 30 cm, dus het is een zeer grote mossel. Ze kunnen tot 30 jaar oud worden, wat al erg oud is voor een mossel. Voordat de teelt van deze parels ingeburgerd raakte, werden ze gevonden in rivieren en meren. Ze waren zeer delicaat en hadden een zeer onregelmatige vorm. Tegenwoordig worden ook grote barokke tot ronde parels gekweekt. De zoetwaterparel is een pitloze parel en dus een volle parel. Ze zijn verkrijgbaar in wit, crème, roze en lila. De grootte van zoetwaterparels varieert van 2-10 mm, zeer zelden worden parels tot 15 mm gevonden. Alle gekweekte parels zijn biologisch van oorsprong, d.w.z. gekweekt in oesters of mosselen. Voor de productie van sieraden is het belangrijk welke parels voor het desbetreffende sieraad worden gebruikt, want alleen parels die zonder tussenkomst van de mens zijn gegroeid, mogen zich ook echte parels noemen. Criteria waarmee de kwaliteit en de waarde van parels en dus ook van parelsieraden worden gemeten zijn vorm, grootte, glans, oppervlaktekwaliteit en kleur. Glans verwijst naar de speciale glans die ontstaat door de breking van het licht op het oppervlak van een parel. De glans mag niet dof zijn en het oppervlak moet glad en zijdeachtig zijn, niet ongelijkmatig. Het type parel is ook bepalend voor de waarde; natuurlijke parels zijn aanzienlijk meer waard dan gekweekte. Een sterk ontwikkelde parelmoerlaag en een schoon gat door de parel maken de vereisten voor parelkettingen van hoge kwaliteit compleet. Het parelsnoer als zodanig komt als sierwerk al voor in de oudheid. In het Louvre zijn er parelsieraden die ouder zijn dan 2400 jaar. De ketting met drie rijen werd gevonden bij opgravingen in een sarcofaag in het paleis van de Perzische koningen van Susa. In het Museum of Art in New York is een Griekse ketting van parels en goud te zien die waarschijnlijk in 300 voor Christus is gemaakt. De machtige en rijke Romeinen waren onovertroffen in het uitbundig tonen van parels en parelsieraden. De vrouw van de Romeinse keizer Caligula gebruikte ook kleine festiviteiten om zich met miljoenen aan parels te draperen. Men is niet meer verbaasd als men hoort dat Caligula zelf zijn laarzen met parels liet beslaan en zijn lievelingspaard met een parelketting versierde. In de Middeleeuwen werden parels vooral gebruikt in de heilige edelsmeedkunst. In de 15e en vooral in de 16e eeuw beleefden parels en parelsieraden een nieuw hoogtepunt van waardering. Van alle koninginnen was Elizabeth I (1533 - 1603) waarschijnlijk de meest hartstochtelijke liefhebber van parels. Schilderijen tonen haar meestal met meerdere parelkettingen van verschillende lengte. Sommige reikten tot aan haar knieën.